مجسمه ای که هرگز نصب نشد
قرار بر این بود بر فراز بام بلند دانشگاه فردوسی، در میان میدان علوم، مجسمه ای از فخر ادبیات ایران زمین فردوسی بزرگ نصب شود. تندیسی از جنس غرور و شکوه. این مجسمه که به نام "شکوه فردوسی" شناخته میشود، در سال 1399 به سفارش حسین ثابت، کارآفرین نامدار ایرانی، به ما در مرکز آفرینش و توسعه فضاهای هنری سراج سفارش داده شد؛ اما گویی تقدیر بر آن بود که این داستان، ناتمام بماند.
جنس این پیکر حماسی، فایبر گلاس است و محاسبهی دقیق ارتفاع آن، یکی از چالشهای اصلی در طراحیاش بود. محاسبات فنی و ایستایی مجسمه، پیش بینی ساخت و جانمایی صاعقه گیر و امکان اکران تری دی مپینگ و گالری آثار هنری در پایه پروژه از ویژگیهای منحصر به فرد پروژه است که به تائید کارشناسان اروپایی شرکت تجارت بین المللی ثابت نیز رسیده است مجسمه شکوه فردوسی با 38 متر ارتفاع، بزرگترین مجسمه مفاخر ادبی در جهان است و بیشک، نگینی درخشان بر تارکِ ایرانِ بزرگ میشد.اما افسوس که این تندیس، تا کنون اجازهی نصب نیافته و همچون نگینی تراشخورده در گنجینهای پنهان، در انتظار مکانی برای درخشیدن است. گویی دریغ میکنند از این سرزمین که مجسمهای در خور شان شاعر حماسهسرای خود داشته باشد.
با وجودِ تمامِ این موانع، "مجسمهی شکوه فردوسی" همچنان در انتظارِ روزی است که بر فرازِ میدانِ علوم دانشگاه فردوسی مشهد، برافراشته شود و به نظارهگرِ نسلهای آینده و راویِ حماسههایِ سرزمینِ پهلوانان و سخنوران باشد.
نامِ این مجسمه، گرچه در فهرستِ بلندبالایِ مجسمههایِ ایران جای نگرفته، اما در یاد و خاطرهی هر ایرانیِ هنرپرور می ماند وحکایتی به ما میآموزد، هنرِ اصیل، حتی در تاریکیِ موانع، درخششِ خود را از دست نمیدهد و منتظرِ روزی است که خورشیدِ حمایت بر آن بتابد و شکوهِ خود را به رخِ جهانیان بکشاند.روزگاری که این مجسمه به جایگاه واقعی خود برسد و نامش در زمرهی افتخارات ایران زمین جای گیرد، روزی خواهد بود که حماسهی شکوه فردوسی به تمامی معنا رقم خورده باشد.