در جوامع مدرن، بیش از تاکید بر مادر طبیعی، جایگاه مادر اجتماعی مدنظر است. در این جایگاه انعطافپذیری، رد قراردادها، همسطحی، عدم نظارت و کنترل، و فاصلهگذاری به چشم میخورد. فاصلهگذاری چه در ادبیات و چه در معماری، امکان بازاندیشی میدهد. با این حساب، منِ سوژه می توانم من ابژه را ببینم و من فاعل می توانم من مفعول را ببینم. این بازیها به دلیل امکان فاصلهگذاریهاست. فاصلهگذاری یک امکان مدرن است؛ یعنی میتوانیم بین حوزه عمومی و خصوصی تفکیک قائل شویم. در جامعه مدرن اگر مادر نماد عطوفت است، دیگر عامل قهر و مجازات نیست. این امکان فاصلهگذاریها به بازاندیشی منتج میشود و این هر دو امری است مدرن.
ویلای متحرک مادر در منطقه کوهستانی عنبران در مشهد، طراحی شده است. اطراف و محدودهی پایین ویلا، مملو از درخت سپیدار است. مادر و چهار فرزند این خانواده، خواهان فضای دوگانه بودند که در عین تعلق به هستهی خانواده که اینجا مادر است، تجربهی استقلال در عین دلبستگی ایمن را در فضا القا و تجربه کنند تا از این طریق بتوانند فضای مهمانیهای خانوادگی و فضای بازی و سرگرمی را از هم تفکیک کنند.
داشتن دو قطعهی ثابت و متحرک طرحی بود که برای این کانسپت طراحی شد. قطعه متحرک ویلا(فرزند) حدود ۱۲۰ درجه میچرخد و خود را از بدن مادر جدا میکند اما رد بدن خود را روی حجم بدن مادر جا میگذارد. این چرخش ضمن مهیا کردن بنایی مستقل، امکان استفاده از نور و چشماندازهای متنوع را هم برای فرزندان جوان فراهم میکند و همچنین در حالت متقارن و پیوند متقابل، فرم بسته امنیت بنا را تامین میسازد .این ویلا همچنین منعکس کننده فلسفه اومانیسم سکولار و دموکراسی است.
نمادهای محافظت، امنیت و هویت مستقل کلیدواژههایی است که در معماری این طرح و شیوهی اجرای آن بهکار آمده است تا مفهوم مادر اجتماعی مدرن را تداعی کنند. جاسازی کانالهای جمعآوری آب در شکافهای بدنه، ارجاعی به والایش در نهاد خانواده است.
الهام از کانسپت درخت سپیدار و فرم شکسته و شیب دار کوهها، استفاده از کنتراست رنگی در بنا، از پشتوروی برگ درختان سپیدار منطقه و محیط گرفته شد که تداعی معماری ارگانیک است. ارتفاع سقفها در بعضی فضاها به طرز اغراقآمیزی بلند گرفته شد تا یادآور شکوه طبیعت و کوهستان اطراف باشد و خود را از ساختمانهای شهری با ضابطه ارتفاع ۳-۴ متر متمایز سازد.