×
جستجو در سایت
تجربه‌ای زمان‌مند از مکان
پروژه آمفی‌تئاتر دانشگاه نیشابوربا تکیه بر زمان به عنوان اساسی‌ترین درون‌مایه‌ی اندیشه‌ی خیام و هم‌جهت با مفهوم انعطاف‌پذیری در بعد معماری طراحی شده است. تغییر و سیالیت و جایگزینی لایه‌های کیفیت‌زای خیامی در گذر زمان است که هم‌راستای کیفیت ساختاری معماری است. زمان خیامی با حضور در اندیشه و آثار وی، نمود ارتباط بین‌زمانی دارد که چنین ساختار پویایی، پیوستگی واضحی میان جزئیات سازه و مفهوم برگرفته شده از آن است.
خیام زمان را به‌عنوان یک کیفیت از چگونگی آن درنظر می‌گیرد و متفاوت از زمان ذهنی است. وی به زمان نگاه پویا و فعال دارد که ملال را برنمی‌تابد که با وام گرفتن از این وجوه اندیشگانی، انعطاف‌پذیری بنا به جهت سازگار نمودن و رابطه دوسویه معماری و انسان، قابل اجرا است. فضاهایی که با الهام گرفتن از معماری پیشین، با حضور انسان کنونی، معنای دیگرگونه می‌گیرد و به‌نوعی تعامل زنجیروار مکان و زمان‌های رفته یا نیامده را مهیا می‌کند که از دل آن مفهوم انعطاف‌پذیری زاییده می‌شود.
در مفهوم ساختار انعطاف‌پذیر و میان‌مرز در زمان خیامی تاکید بر کیفیت‌زایی دارد که در ابعاد طراحی سازه‌های میان‌مرز معماری، لازمه‌ی به‌وجود آوردن عنصر تغییر است که در این طرح اگرچه الهام اولیه از فرم و هندسه کاشی‌کاری‌ها و آثارخوشنویسی در آرامگاه خیام است؛ اما با تغییر و طراحی مدرن به تجربه‌ای زمان‌مند از مکان دست یافته‌است. این موضوع در فرایند طراحی به گفتگویی مناسب با طراحی آرامگاه عطار که در مجاورت بنای ماندگار آرامگاه خیام که با اندیشه هوشنگ سیحون معمار برجسته ایرانی خلق شده است رسیده است.
آمفی تئاتر و سالن غذاخوری دانشگاه پزشکی نیشابور با مساحت تقریبی ۲۲۰۰ متر مربع در تیرماه سال ۹۹ توسط دفتر معماری و خلق تجربه میان مرز آندو طراحی شده است که در مجموع ظرفیتی برابر با ۹۷۰ نفر را نیز دارد.
موقعیت: نیشابور/ دانشکده علوم پزشکی
زمانبندی: در مرحله‌ی اتمام طراحی
کارفرما: دانشکده علوم پزشکی نیشابور
مدیر هنری : محسن سراجی
تیم کانسپت و طراحی : سارا سلامت، محمدحسن دانشور
پست پروداکشن: جواد صابری
سایت و رسانه : زهرا محمدپور ، فائزه ابدی
تفسیر هنری : متانت محبی
